Ebu Eyyub Halid b. Zeyd el-Ensârî der ki:

" Bir gün, Resûlullah aleyhisselâma ve Ebu Bekir'e yetecek kadar yemek yapıp getirince, Resûlullah:

'Git, bana Ensarın eşrafından otuz kişi çağır! ' buyurdu.

Yanımda hazırladığım yemeğe ekleyecek birşey bulunmadığından, bu bana çok ağır geldi. Biraz ağırdan aldım.

Peygamber aleyhisselâm, tekrar:

'Git, bana Ensarın eşrafından otuz kişi çağır! ' buyurdu.

Bunun üzerine, gidip onları çağırdım, geldiler. Gelince, onlara:

'Yemek yiyiniz! ' buyurdu.

Yediler. Önlerinden, ancak bir kısmını yiyebildiler!

Bu mucize karşısında, Peygamber aleyhisselâmın Resûlullah olduğuna şehadet ve oradan ayrılmadan Peygamber aleyhisselâma bey'at ettiler.

Peygamber aleyhisselâm, bundan sonra:

'Git, bana Ensarın eşrafından altmış kişi çağır! ' buyurdu.

Vallahi, altmış kişi beni otuz kişiden daha çok korkuttu!

Gidip çağırdım.

Onlar da önlerinden ancak bir kısmını yiyebildiler!

Bu mucize karşısında, Peygamber aleyhisselâmın Resûlullah olduğuna şehadet ve daha oradan ayrılmadan Peygamber aleyhisselâma bey'at ettiler.

Bundan sonra, Resûlullah aleyhisselâm:

'Git, bana Ensarın eşrafından doksan kişi çağır! ' buyurdu.

Beni, bu doksan kişi, altmış ve otuz kişiden daha çok korkuttu.

Onları da gidip çağırdım. Yemekten yediler.

Onlar da önlerinden ancak bir kısmını yiyebildiler ve bu mucize karşısında Peygamber aleyhisselâmın Resûlullah olduğuna şehadet ve daha oradan ayrılmadan da Peygamber aleyhisselâma bey'at ettiler. İşte o zaman bu yemekten yüz seksen zât yedi ki, hepsi de Ensardan idiler." 176

Yüce Allah, onların hepsinden razı olsun!

-------------------------------------

176. Ebu Nuaym, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 428, Kadı İyaz, eş-Şifa, c. 1 , s. 243-244, Ebu'l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, c. 1, s. 280, Heysemî, Mecmau’z-zevâid, c. 8, s. 303.