Abdullah b. Selam*, Yusuf aleyhisselâmın neslindendi. 188 Medine Yahudilerinin ulularından ve alimlerindendi. 189

Medine'deki İsrail oğullarının alimlerinden başlıcaları190 beş kişi olup, bunlardan birisi Abdullah b. Selam'dı. 191

Abdullah b. Selam'ın babası Selam da Yahudi alimlerindendi.

Abdullah b. Selam der ki:

" Ben Tevrat'ı ve tefsirini, babamdan öğrenmiştim.

Babam, bir gün; âhir zamanda gelecek peygamberin sıfatını, alâmetini ve yapacağı işler hakkındaki âyeti bana anlattı ve:

'Eğer o Harun evladından gelecek olursa ona tâbi olurum, yoksa tâbi olmam! ' dedi.

Peygamber aleyhisselâmın Medine'ye gelişinden önce, öldü. 192

Resûlullah Medine'ye, Küba'ya gelip Amr b. Avf oğullarının evine ininceye kadar, sustum.

Ben kendime ait hurma ağacının üzerinde uğraşır, 193 yaş hurma toplarken, 194 Benî Nadîrlerden birisinin:

'Bugün, Arapların bekledikleri adamları geldi! ' diye bağırdığını işittim ve bir kimse de gelip onun geldiğini bana haber verince, 195 beni bir titreme tuttu, yüksek sesle196 'Allahuekber! ' diyerek tekbir getirdim.

O sırada, Halide binti Haris, hurma ağacının altında oturuyordu. 197

Kendisi çok yaşlı idi. 198

Tekbirimi işitince:

'Allah seni umduğuna erdirmesin, elini boşa çıkarsın ey habîs!

Vallahi Musa b. İmran'ın gelişini işitmiş olsaydın, bundan daha fazlasını yapmazdın! " diyerek çıkıştı.

Ona:

'Ey hala! Vallahi, o, 199 Musa b. İmran'ın kardeşidir. 200 Onun gibi, peygamberdir. 201 Onun dinindedir. Onun gönderildiği şeyle gönderilmiştir' dedim.

Bunun üzerine, halam:

'Ey kardeşimin oğlu! Yoksa, o Kıyamete yakın, gönderileceği bize haber verilmiş olan peygamber midir?' dedi.

'Evet! ' dedim.

Halam:

'Peki öyleyse! ' dedi. 202

'Resûlullah geldi' denilince, onu görmek için, halkın arasında ben de gittim.

Resûlullah'ın yüzünü görünce, anladım ki, onun yüzü yalancı yüzü değildir." 203

Abdullah b. Selam, Peygamberimiz aleyhisselâmın yanına varınca:

" Ben sana üç soru soracağım ki, bunların cevaplarını ancak peygamber olan bilebilir" dedi:

" 1. Kıyamet alâmetlerinin evvelkisi nedir?

2. Cennetlikler Cennete girince ilk önce hangi yiyeceği yiyeceklerdir?

3. Çocuk ne sebeple babasına benzer ve hangi sebeple annesine benzer?" diye sordu.

Peygamber aleyhisselâm:

" Bu soruları, senin önün sıra, Cebrail (aleyhisselâm) bana gelip haber vermişti:

1. Kıyamet alâmetlerinin en öncesi bir ateştir ki, o insanları doğudan batıya sürecektir!

2. Cennetliklerin yiyeceği ilk yiyecek de, balık ciğerinin sarkmış olan fazlasıdır!

3. Çocuğun babaya veya anaya çekmesine gelince:

Cinsî münasebette erkeğin suyu kadınınkinin önüne geçerse, çocuk babaya benzer. Kadının suyu erkeğin suyunun önüne geçerse, çocuk anaya benzer! " buyurdu.

Bunun üzerine, Abdullah b. Selam: 204

" Ben şehadet ederim ki; Allah'tan başka hiçbir ilah yoktur! 205

Ben şehadet ederim ki; Sen, hiç şüphesiz, Allah'ın Resûlüsün! 206

Yâ Rasûlallah! Yahudiler, insanı hayrette bırakacak derecede yalan söyleyen, asılsız isnad ve iftiralarda bulunan haksız bir kavimdir. Eğer, sen beni onlardan sormadan önce onlar benim Müslüman olduğumu öğrenirlerse, senin yanında bana akla gelmedik isnad ve iftiralarda bulunurlar. 207

Sen beni odalarından birine koyarak gizledikten sonra, onlar arasındaki durumumu, nasıl olduğumu onlara sormanı; bunu Müslüman olduğumu öğrenmelerinden önce sana haber vermelerini istiyorum" dedi.

Peygamberimiz aleyhisselâm, onu odalarından birisine koydu. 208

Yahudilere haber saldı, geldiler. 209

Onlara:

" Ey Yahudi cemaatı! Yazıklar olsun size!

Allah'tan korkunuz!

Kendisinden başka ilah olmayan Allah'a yemin ederim ki: Siz benim Resûlullah olduğumu ve benim size hak ve gerçeği getirdiğimi muhakkak biliyorsunuzdur! Müslüman olunuz! " buyurdu.

Yahudiler, üç kere:

" Biz bunu bilmiyoruz!

Biz bunu bilmiyoruz!

Biz bunu bilmiyoruz! " dediler. 210

Peygamberimiz aleyhisselâm, onlara:

" İçinizde211 Husayn, 212 Abdullah b. Selam, nasıl adamdır?" diye sordu. 213

Yahudiler

" Bizim seyyidimizdir ve seyyidimizin de oğludur! 214

Bizim en alimimizdir ve en alimimizin de oğludur. 215

Bizim hayırlımızdır ve hayırlımızın da oğludur! " dediler. 216

Resûlullah aleyhisselâm, onlara:

" İbn Selam Müslüman olduysa ne dersiniz?217 Siz de Müslüman olur musunuz?" diye sordu. 218

Yahudiler

" Hâşâ! O, Müslüman olmaz! 219 Allah onu böyle şeyden korusun! " dediler. 220

Bunun üzerine, Peygamber aleyhisselâm:

" Ey İbn Selam! Çık bunların yanına! " buyurdu. 221

Abdullah b. Selam, hemen yanına çıkıp onlara:

" Ey Yahudi cemaatı! Allah'tan korkunuz!

Onun size getirdiği şeye yöneliniz!

Vallahi, siz de muhakkak biliyorsunuz ki, o Allah'ın Resûlüdür!

Onun ismini ve sıfatını yanınızdaki Tevratta da yazılı bulmuş bulunuyorsunuz.

Ben şehadet ederim ki, o Resûlullah'tır!

Ben ona iman etmiş, onu doğrulamış ve onun Resûlullah olduğunu bilmiş bulunuyorum! " dedi. 222

Abdullah b. Selam;

" Ben şehadet ederim ki; Allah'tan başka hiçbir ilah yoktur!

Ve yine şehadet ederim ki; Muhammed (aleyhisselâm) Allah'ın Resûlüdür! " diyerek iman ve ikrarda bulunduğu zaman, 223 Yahudiler ona türiü hakaret ve iftiralarda bulundular: 224

" Bu, bizim en şerlimizdir ve en şerlimizin de oğludur! 225

Bu, bizim en cahilimizdir ve en cahilimizin de oğludur! " dediler. 226

Abdullah b. Selam:

" Yâ Rasûlallah! Onların çok iftiracı, gaddar, yalancı ve fâcir bir kavim olduklarını sana haber vermemiş mi idim? (İşte böyle olduklarını gösterdiler)" dedi.

Bundan sonra, Abdullah b. Selam da, ev halkı da Müslümanlıklarını açıkladılar. 227

Halaları Halide binti Haris Hatun da Müslüman oldu ve İslâm amelleri ile Müslümanlığını güzelleştirdi. 228

Abdullah b. Selam Müslüman olduğu zaman, Yahudi alimlerinden:

1. Huyey b. Ahtab,

2. Ka'b b. Esed,

3. Ebu Râfi',

4. Eşya',

5. Şemvil b. Zeyd:

" Arapta peygamberlik olmaz! Senin adamın bir hükümdardır! " diyerek Müslümanlıktan vazgeçirmek istedilerse de. muvaffak olamadılar. 229

-------------------------------------

* Abdullah b. Selam'ın adı Husayn iken, Müslüman olunca, Peygamberimiz aleyhisselâm Husayn'ı Abdullah'a çevirmiştir (Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 5, s. 451.

188. İbn Abdilberr, İstiâb, c. 3, s. 921, Hâkim , Müstedrek, c. 3, s. 414, İbn Esîr. Usdu'l-gâbe, c. 3, s. 264.

189. İbn İshak. İbn Hişam, Sîre, c. 2, s. 163-164.

190. Şuara: 197.

191. İbn Sa'd, Tabakâtü'l-kübrâ, c. 2, s. 353.

192. Belâzurî, Ensâbu'l-eşrâf, c. 1, s. 266.

193. İbn İshak. İbn Hişam, Sîre, c. 2, s. 163, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 530.

194. Belâzurî, Ensâbu'l-eşrâf, c. 1, s. 266.

195. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 2, s. 163.

196. Belâzurî, Ensâbu'l-eşrâf, c. 1, s. 266.

197. İbn İshak. İbn Hişam, Sîre, c. 2, s. 163, Belâzurî, Ensâbu'l-eşrâf, c. 1, s. 266.

198. Belâzurî, Ensâbu'l-eşrâf, c. 1, s. 266.

199. İbn İshak. İbn Hişam, Sîre, c. 2, s. 163, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 530.

200. İbn İshak. İbn Hişam, c. 2, s. 163, Belâzurî, Ensâbu'l-eşrâf, c. 1, s. 266, Beyhakî, Delâil, c. 2, s. 530.

201. Belâzurî, Ensâbu'l-eşrâf, c. 1, s. 266.

202. İbn İshak. İbn Hişam, c. 2, s. 163, Beyhakî, Delâil, c. 2, s. 530, Ebu'l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 3, s. 211, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 4, s. 280.

203. İbn İshak, İbn Hişam, c. 2, s. 163, İbn Sa'd, Tabakâtü'l-kübrâ, c. 1, s. 235, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 5, s. 451, Dârimî, Sünen, c. 2, s. 188, İbn Mâce, Sünen, c. 1, s. 423, Hâkim, Müstedrek, c. 3, s. 13, İbn Abdilberr, İstiâb, c. 3, s. 922, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 531, İbn Esîr, Usdu'l-gâbe, c. 3, s. 265.

204. Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 108, 271, Buhârî, Sahîh, c. 4, s. 102, 103, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 528-529, İbn Seyyid, Uyûnu'l-eser, c. 1, s. 207, Ebu’l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 3, s. 211.

205. Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 108, 271 , Buhârî, Sahîh, c. 4, s. 268, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 529, İbn Seyyid, Uyun, c. 1 , s. 207, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 211.

206. Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 271, Buhârî, c. 4, s. 103, Beyhakî, c. 2, s. 529, İbn Seyyid, c. 1, s. 207, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 211.

207. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 2, s. 164, Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 108, 271, Buhârî, c. 4, s. 103, Beyhakî, c. 2, s. 529, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 211.

208. İbn İshak, İbn Hişam, c. 2, s. 164, Beyhakî, Delâil, c. 2, s. 531.

209. Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 271, Beyhakî, c. 2, s. 527, 528, İbn Seyyid, c. 1, s. 207, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 210.

210. Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 211, Beyhakî, c. 2, s. 528.

211. İbn İshak, İbn Hişam, c. 2, s. 164, Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 108, Buhârî, c. 4, s. 103, Beyhakî, c. 2, s. 529, İbn Seyyid, c. 1, s. 206, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 211.

212. İbn İshak. İbn Hişam, Sîre, c. 2, s. 164.

213. İbn İshak, İbn Hişam, c. 2, s. 164, Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 108, 271, Buhârî, c. 4, s. 103, Beyhakî, c. 2, s. 529, İbn Seyyid, c. 1, s. 206, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 211.

214. İbn İshak. İbn Hişam, c. 2, s. 164, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 529.

215. Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 108, Buhârî, c. 4, s. 103, Beyhakî, c. 2, s. 529.

216. İbn İshak. İbn Hişam, c. 2, s. 164, Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 108, Buhârî, c. 4, s. 103, Beyhakî, c. 2, s. 529.

217. Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 108, Buhârî, c. 4, s. 103, Beyhakî, c. 2, s. 529.

218. Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 108.

219. Ebu'l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 3, s. 210.

220. Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 108, Buhârî, c. 4, s. 103, Beyhakî, c. 2, s. 529.

221. Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 271.

222. İbn İshak, İbn Hişam, c. 2, s. 164, Beyhakî, c. 2, s. 531.

223. Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 108, 271, Beyhakî, c. 2, s. 529.

224. İbn İshak. İbn Hişam, c. 2, s. 164, Buhârî, c. 4, s. 103, Beyhakî, c. 2, s. 529.

225. Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 271, Buhârî, c. 3, s. 103, Beyhakî, c. 2, s. 529, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 211.

226. Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 3, s. 108, 271, 272.

227. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 2, s. 164.

228. İbn İshak, İbn Hişam, c. 2, s. 164, İbn Esîr, Usdu'l-gâbe, c. 7, s. 78, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 4, s. 280.

229. İbn İshak. İbn Hişam, c. 2, s. 220, Buhârî, Târîhu’l-kebîr, c. 1, ks. 1, s. 225.