Peygamberimiz aleyhisselâm bir Yahudiden belli bir vade ile 30 dinar borç almıştı.

Yahudi borç vadesinin bitmesine daha bir gün varken, Peygamberimiz aleyhisselâmın yanına gelip:

" Ey Muhammed! Hakkımı öde!

Zaten siz Abdulmuttalib oğulları borcunuzun vaktini geçirir, uzatır durursunuz! " dedi.

Hazret-i Ömer, ona:

" Ey habis Yahudi! Vallahi, eğer Resûlullahın evinde olmasaydın, gözünü patlatırdım! " dedi.

Peygamberimiz aleyhisselâm, Hazret-i Ömer'e:

" 'Allah seni yarlıgasın ey Hafs'ın babası! Biz, senden, bu davranışından başkasını beklerdik:

Sen bana borcumu güzellikle ödememi söyleyecek, ona da, hakkının tahsilinde yardımcı olmakla birlikte, alacağını isterken daha nazik davranmasını tavsiye edecektin! ?" buyurdu.

Peygamberimiz aleyhisselâmın bu derece uysal ve yumuşak davranışı, Yahudinin Peygamberimiz aleyhisselâmın yumuşak huyluluğu hakkında Tevrat'tan edinmiş olduğu bilgiyi azaltmadı, arttırdı.

Peygamberimiz aleyhisselâm, Yahudiye:

" Ey Yahudi! Senin bendeki alacağının müddeti ancak yarın sabah dolacaktır! " buyurduktan sonra, Hazret-i Ömer'e:

" Ey Hafs'ın babası! Onunla birlikte bahçeye git!

Beğenirse, ona şu kadar sa' hurma ver ve hakkından biraz fazla da ver.

Verirken, 'Sana şu kadar da fazla veriyorum' de!

Razı olmazsa, ona bahçeden şu kadar daha fazla ver! " buyurdu.

Yahudi, bahçeye gidip gördü ve beğendi.

Hazret-i Ömer ona Peygamberimiz aleyhisselâmın dediği kadar hurma verdi.

Emir buyurulan fazlayı da ödedi.

Yahudi, hurmaları teslim alınca:

" Ben şehadet ederim ki; Allahtan başka ilah yoktur! Muhammed de Allah'ın Resûlüdür! " dedikten ve Peygamberimiz aleyhisselâmın bütün sıfatlarıyla ve özellikle hilm sıfatıyla tavsif buyurulduğunu gördüğünü ve sırf bunu anlamak için ona bu şekilde davrandığını açıkladıktan sonra, Hazret-i Ömer'e:

" Sen şahit ol ki; bu hurma ile birlikte, malımın bir kısmını Müslümanların yoksullarından bir kısmına bağışladım" dedi.

Yüz yaşlarında bulunan tek ihtiyar dışında, bütün ev halkıyla birlikte Müslüman oldu. 243

Allah ondan ve onun Müslüman olan ev halkından razı olsun!

-------------------------------------

243. İbn Sa'd, Tabakâtü'l-kübrâ, c. 1, s. 361.