Zeyd b. Erkam; Abdullah b. Übeyy b. Selûl'ün meclisinden kalkıp Peygamberimiz aleyhisselamın yanına geldi. Abdullah b. Übeyy'den işittiklerini haber verince, Peygamberimiz aleyhisselam renkten renge girdi!

Peygamberimiz aleyhisselamın yanında, Hazret-i Ebu Bekir, Hazret-i Osman, Sa'd b. Ebi Vakkas, Muhammed b. Mesleme, Evs b. Havlî, Abbâd b. Bişr gibi, Muhacir ve Ensar ashabından bazıları bulunuyordu.

Peygamberimiz aleyhisselam, Zeyd b. Erkam'a:

" Ey çocuk! Ona (karşı herhangi birşeyden dolayı) kızmış olmayasın?" diye sordu.

Zeyd b. Erkam:

" Hayır! Vallahi, ben bunları ondan işittim! " dedi.

Peygamberimiz aleyhisselam:

" İşittiklerinden, yanılmış olmayasın?" diye sordu.

Zeyd b. Erkam:

" Hayır yâ Rasûlallah! Yanlışım yok! " dedi.

Peygamberimiz aleyhisselam:

" Onun hakkında sen bir benzetme, bir yakıştırma yapmış olmayasın?" diye sordu.

Zeyd b. Erkam:

" Hayır, vallahi yâ Rasûlallah! Ben bunları ondan işittim! " dedi.

Abdullah b. Übeyy b. Selûl'ün söyledikleri, ordugâha yayıldı.

Halk arasında, onun sözünden başka, konuşulan söz yoktu.

Ensardan bir topluluk, Zeyd b. Erkam'ı tevbeye davet ettiler ve:

" Sen, kavminin büyüğüne söylemediği şeyi söyledi demekle büyük zulüm ve haksızlık ettin! Akrabalık haklarını kopardın! " diyerek kınadılar.

Zeyd ise:

" Vallahi, Hazrec kavmi arasında, bana Abdullah b. Übeyy'den daha sevgili bir adam yoktu.

Vallahi, bu sözleri babamdan da işitmiş olsaydım, ben onu Resûlullah aleyhisselama eriştirirdim!

Yüce Allah'ın peygamberine bu hususta vahiy indirip, benim mi yoksa başkasının mı yalancı olduğunu bildireceğini ve Resûlullah aleyhisselamın benim sözlerimi doğrulayacağını umuyorum" dedi ve:

" Allah'ım! Peygamberine, benim sözlerimi doğrulayacak vahyini indir! " diyerek yalvardı. 20

-------------------------------------

20. Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 417, Taberî, Tefsîr. c. 28, s. 114.