Üsâme b. Zeyd'in Şam Taraflarına Gönderilmek Üzere Hazırlanışı

Sefer Ne Zaman, Niçin, Nasıl Hazırlandı ve Nasıl Geri Kaldı?

Hicretin 11. yılında Safer ayının çıkmasına dört gece kala, Pazartesi günü, Peygamberimiz aleyhisselam Müslümanlara Rumlarla çarpışmak üzere acele hazırlanmalarını emretti.

Müslümanlar, cihad özlemiyle Peygamberimiz aleyhisselamın yanından dağıldılar.

Peygamberimiz aleyhisselam, ertesi gün sabahleyin, Safer ayının çıkmasına üç gün kala, Salı günü, Üsâme b. Zeyd'i çağırttı ve ona:

" Ey Üsâme! 231 Şam'a, Belka' sınırına, Filistin'deki Dârum'a, 232 babanın öldürüldüğü yere kadar Allah'ın ismi ve bereketiyle git!

Seni bu orduya başkumandan yaptım!

Übnâ halkının üzerine ansızın var! Üzerlerine şimşek gibi saldır!

Giderken de hızlı git! Haberin önüne geç! (Varacağın yere haber ulaşmadan var!)

Yanına kılavuzlar al, casus ve gözcüleri önünden ilerlet!

Allah seni muzaffer kılarsa, onların içinde az kal! " buyurdu.

Safer ayının çıkmasına iki gece kala, Çarşamba günü olunca, Peygamberimiz aleyhisselamda şiddetli bir başağrısı, humma ve ateş başladı.

Peygamberimiz aleyhisselam, Safer ayının çıkmasına bir gece kala Perşembe günü sabahleyin biraz iyileşip Üsâme için kendi eliyle sancak bağladı ve:

" Ey Üsâme! Allah yolunda, Allah'ın ismiyle savaşa çık! Allah'ı inkâr edenlerle çarpış! 233

Savaşın! Fakat ahde Vefâsızlık etmeyin!

Küçük çocukları ve kadınları öldürmeyin!

Düşmanla karşılaşmayı temenni etmeyin! Çünkü siz bilemezsiniz, belki onlar yüzünden ibtilâ ve musibete uğrayabilirsiniz!

Fakat, 'Ey Allah'ım! Bizim imdadımıza yetiş! Onların hakkından gel! Onlan bize zarar vermekten vazgeçir! ' deyin!

Onlar size kavuşurlarsa gürültü çıkaracaklar ve bağıracaklardır!

O zaman siz sükûnet ve vakarınızı muhafaza edin ve susun!

Birbirinizle çekişmeyin!

Sonra korku ile zaafa düşersiniz, rüzgârınız kesilip gider! [Enfal: 46]

'Ey Allah'ım! Biz Senin kullarınız! Onlar da Senin kullarındır!

Bizim perçemlerimiz de, onların perçemleri de Senin elindedir!

Onları ancak Sen yenersin! ' deyin!

İyi bilin ki, Cennet kılıçların parıltısı altındadır! " buyurdu. 234

Üsâmeye askerlerin Cürüfte karargâh kurmalarını emretti ve:

" Haydi, Allah'ın ismiyle hareket et! " buyurdu.

Üsâme, bağlanmış sancağı götürüp Büreyde b. Husayb'a verdi. 235

Karargâh Cürüfte, Süleyman Sikâyesi diye anılan yerde kuruldu.

İşinden boşalan, hemen karargâha koştu. 236

İlk Muhacir1erden237 ve Ensardan, 233 savaşa katılmaya hazırlanmayan kimse kalmadı. 239

Hepsi savaşa katılmaya hazırlandı. 240

Hazret-i Ebu Bekir, 241 Hazret-i Ömer, Ebu Ubeyde b. Cerrah, Sa'd b. Ebi Vakkas, Ebu’l- A' ver Saîd b. Zeyd b. Amr b. Nüfeyl, Katâde b. Numan, Seleme b. Eşlem b. Haris. , gibi birçok zâtlar bu orduya katılmış bulunuyorlardı.

Muhacirlerden bazı kişiler, 242 söylenmeye başladılar. 243

Bu hususta en ağır sözü söyleyen de, Ayyaş b. Ebi Rebia idi244 ve:

" İlk Muhacirlerin üzerine şu genç kumandan tayin olunuyor hâ?! " demişti. 245

Üsâme b. Zeyd o zaman onsekiz, 246 ondokuz yaşlarında idi. 247

Bu hususta laf çoğalmaya başladı. Hazret-i Ömer de, işittiği sözleri gelip Peygamberimiz aleyhisselama haber verdi. 248

Peygamberimiz aleyhisselam son derecede kızdı, başına bir sarık sarmış ve üzerinde saçaklı bir elbise olduğu halde Rebiülevvel'in 10'unda Cumartesi günü minbere çıktı. Allah'a hamd-ü senada bulunduktan sonra:

" İmdi ey insanlar! Üsâme'yi kumandan yapışım hakkında bazınızdan bana erişen sözler ne oluyor?! 249

Vallahi, siz şimdi Üsâme'nin kumandanlığına nasıl itiraz ediyorsanız, daha önce onun babasının kumandanlığına da öyle itiraz etmiştiniz! ?

Vallahi, o kumandanlığa nasıl lâyık ve benim katımda insanların nasıl en sevgilisi idiyse, 250 ondan sonra bu oğlu da kumandanlığa öyle lâyıktır! 251

Vallahi, 252 ondan sonra bu da benim katımda insanların en sevgililerindendir! 253

İkisi de her iyiliğe lâyıktır! 254

Size bunu tavsiye ediyorum. 255 çünkü o sizin hayırlı olanlarınızdan, 256 bu işe elverişli bulunanlarınızdandır! " buyurdu, 257 minberden inip evine girdi.

Üsâme ile gidecek olan Müslümanlar, gelip Peygamberimiz aleyhisselamla vedalaşülar. 258

Peygamberimiz aleyhisselamın hastalığı ağırlaşmıştı. 259

Fakat, Peygamberimiz aleyhisselam:

" Üsâmeyi yollama işini yerine getiriniz! " buyuruyordu. 260

Peygamberimiz aleyhisselamın dadısı ve Üsâme'nin annesi Ümmü Eymen içeri girip:

" Yâ Rasûlallah! Üsâmeyi bir müddet karargâhta bıraksan olmaz mı?

Çünkü Üsâme bu haliyle giderse kendisine pek yararlı olmaz! " dedi.

Peygamberimiz aleyhisselam:

" Üsâmeyi yollama işini yerine getiriniz! " buyurdu.

Halk karargâha gitti. Pazar gecesi orada yattılar. 261

Pazar günü, Üsâme karargâhtan geldi. Peygamberimiz aleyhisselamın hastalığı çok ağırlaşmıştı. Üsâme ağlayarak yanına girdi.

O sırada, Peygamberimiz aleyhisselamın ağzına ilaç veriliyordu. 262

Hazret-i Abbas Peygamberimiz aleyhisselamın yanında ve kadınlar da çevresinde bulunuyordu.

Üsâme, eğilip Peygamberimiz aleyhisselamı öptü. 263

Peygamberimiz aleyhisselam konuşamıyordu.

Ellerini, semaya kaldırdıktan sonra, Üsâme'nin üzerine indirdi.

Üsâme, bundan, Peygamberimiz aleyhisselamın kendisine dua ettiğini anladı. 264

Rebiülevvel'in 12. Pazartesi günü, Üsâme tekrar Peygamberimiz aleyhisselamın yanına geldi.

Peygamberimiz aleyhisselam, ayılmış, kendisine gelmiş bulunuyordu.

Üsâmeye:

" Allah'ın bereketi üzere kuşluk vakti yola çıkınız! " buyurdu.

Üsâme vedalaşarak karargâha döndü. 265

Peygamberimiz aleyhisselamın zevceleri, Peygamberimiz aleyhisselamın rahatlaşmasına, açılmasına sevinerek saçlarını taramaya başladılar.

O sırada, Hazret-i Ebu Bekir de içeri girdi ve:

" Yâ Rasûlallah! Allah'a hamd olsun ki, açılmış, ayılmış olarak sabaha çıktın!

Bugün, Hârice'nin kızının günüdür.

Bana izin ver de, onun evine gideyim" dedi.

Peygamberimiz aleyhisselam izin verince, Hazret-i Ebu Bekir kalkıp Medine'nin Avâlî semtindeki (Sünuh)'a gitti.

Üsâme, yola çıkacakların hemen karargâhta toplanmaları için halka seslendi. 266

Cürüfte orduya hareket emri verdiği ve kendisi hayvanına binmek istediği sırada, annesi Ümmü Eymen'in gönderdiği elçisi gelip Resûlullah aleyhisselamın Vefât ettiğini haber verdi.

Bunun üzerine Üsâme, Hazret-i Ömer ve Ebu Ubeyde b. Cerrah ile Medine'ye geldiler.

Peygamberimiz aleyhisselamı Vefât etmiş buldular.

Rebiülevvel ayından oniki gece geçmişti.

Peygamberimiz aleyhisselam, Pazartesi günü, güneş semanın ortasından batıya doğru kaymaya başladığı sırada Vefât etmişti.

Cüruf karargâhındaki Müslümanlar Medine'ye döndüler.

Büreyde b. Husayb da, Üsâme'nin bağlanmış olan sancağı yanında olduğu halde Peygamberimiz aleyhisselamın kapısına kadar gelip, sancağı kapının yanına dikti.

Hazret-i Ebu Bekir'e bey'at edildiği zaman, Hazret-i Ebu Bekir, Büreyde b. Husayb'a sancağı Üsâme'nin evine götürmesini ve gazaya çıkıncaya kadar da açmamasını emretti. 267

-------------------------------------

231. Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 1117, İbn Sa'd, Tabakât, c. 2, s. 190.

232. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 4, s. 291, Taberî, Târih, c. 3, s. 188.

233. Vâkıdı, c. 3, s. 1117, İbn Sa'd, c. 2, s. 189-191.

234. Vâkıdı, Megâzî, c. 3, s. 1117-1118.

235. Vâkıdî, c. 3, s. 1118, İbn Sa'd, Tabakât, c. 2, s. 190.

236. Vâkıdî, c. 3, s. 1118.

237. Vâkıdî, c. 3, s. 1118, İbn Sa'd, c. 2, s. 190.

238. İbn Sa'd, c. 2, s. 190.

239. Vâkıdî, c. 3, s. 1118, İbn Sa'd, c. 2, s. 190.

240. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 4, s. 291, Taberî, Târih, c. 3, s. 188.

241. İbn Sa'd, c. 2, s. 190.

242. Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 1118, İbn Sa'd, Tabakât, c. 2, s. 190.

243. İbn Sa'd, c. 2, s. 190.

244. Vâkıdî, c. 3, s. 1118.

245. Vâkıdî, c. 3, s. 1118, İbn Sa'd, c. 2, s. 190.

246. İbn Sa'd, c. 4, s. 66.

247. Vâkıdî, c. 3, s. 1125.

248. Vâkıdî, c. 3, s. 1118.

249. Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa'd, c. 2, s. 190.

250. Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa'd, c. 2, s. 190, Ahmed b. Hanbel, c. 2, s. 20, Buhârî, c. 5, s. 145, Müslim, c. 4, s. 1184.

251. Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa'd, c. 2, s. 190, Müslim, c. 4, s. 1184.

252. Müslim, c. 4, s. 1885.

253. Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa'd, c. 2, s. 190, Ahmed, c. 2, s. 20, Buhârî, c. 5, s. 145, Müslim, c. 4, s. 1884.

254. Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa'd, c. 2, s. 190.

255. Müslim, c. 4, s. 1884.

256. Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa'd, c. 2, s. 190.

257. Müslim, c. 4, s. 1885.

258. Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa'd, c. 2, s. 190.

259. İbn Sa'd, Tabakâtü'l-kübrâ, c. 2, s. 190.

260. Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 1119, İbn Sa'd, c. 2, s. 190.

261. Vâkıdî, c. 3, s. 1119.

262. Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa'd, c. 2, s. 190.

263. Vâkıdî, c. 3, s. 1119, İbn Sa'd, c. 2, s. 190-191.

264. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 4, s. 301, Vâkıdî, c. 3, s. 1120, İbn Sa'd, c. 2, s. 191.

265. Vâkıdî, c. 3, s. 1120, İbn Sa'd, c. 2, s. 191.

266. Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 1120.

267. Vâkıdî. c. 3. s. 1120. İbn Sa'd. Tabakât. c. 2. s. 191.