Peygamberimiz aleyhisselamın vefât ettiği günde, 279 Hazret-i Aişe'nin yanında altı veya yedi dinar (altın lira) bulunuyordu.

Peygamberimiz aleyhisselam onları fakirlere dağıtmasını Hazret-i Âişe'ye emretmişti.

Hazret-i Âişe ise, Peygamberimiz aleyhisselamın hastalığıyla oyalandığı için, onları daha fakirlere dağıtamamıştı.

Peygamberimiz aleyhisselam, Hazret-i Âişe'ye:

" Altı yedi dinarı ne yaptın? Fakirlere dağıttın mı?" diye sordu.

Hazret-i Âişe:

" Hayır! Vallahi, senin hastalığın beni meşgul etti, oyaladı! " dedi.

Peygamberimiz aleyhisselam onları isteyip getirtti, avucuna aldı ve:

" Allah'ın Peygamberi Muhammed, bunları fakirlere dağıtmadığı, yanında bulundurduğu halde Rabbine kavuşacağını sanır değildir! " buyurdu. 280

Onların hepsini Ensar fakirlerinden beş ev halkına bölüştürdükten sonra:

" İşte şimdi rahatladım! " buyurdu ve uyudu. 281

Bu münasebetle İmam Kastalânî der ki:

" Peygamberler ulusu, Rabbü'l-âlemîn'in sevgilisi, geçmişteki ve gelecekteki kusurlan bağışlanmış bulunan Peygamberimiz aleyhisselam böyle yaparsa, üzerlerinde Müslümanların kanları ve kendilerine haram olan mal hakları bulunduğu halde Allah'a kavuşanların halleri nice olur, bir düşün! " 282

-------------------------------------

279. İbn Sa'd, Tabakât, c. 2, s. 237.

280. İbn Sa'd, c. 2, s. 237-238, Ahmed, Müsned, c. 6, s. 104.

281. İbn Sa'd, c. 2, s. 237.

282. Kastalânî, Mevâhibu’l-ledünniye, c. 2, s. 480 481.