Peygamberimiz aleyhisselâm, on yaşını birkaç ay geçmiş olduğu sırada kında, üzerinden bir sesin geldiğini işitti.

Başını kaldırıp baktığı zaman, bir adamın diğer bir adama:

" Bu o mudur?" diye sorduğunu gördü.

Sorulan adam:

" Evet! " dedi.

Ne yüzleri, ne de giyinişleri hiçbir kimseninkine benzemeyen bu adamlar, Peygamberimiz aleyhisselâmı karşılayıp kollarından tuttular.

Peygamberimiz aleyhisselâm, onların tutuşlarını hiç hissetmedi.

Onlardan birisi, arkadaşına:

" Yatır onu! " dedi.

Peygamberimiz aleyhisselâmı, hiç çabalatmadan, eğip bükmeden yere yatırdılar.

Onlardan biri, öbür arkadaşına:

" Yar onun göğsünü! " dedi.

O da, Peygamberimiz aleyhisselâmın göğsünü yardı.

Göğsü ne kanadı, ne de ağrıdı.

Yine, biri öbürüne:

" Kin ve kıskançlığı çıkar içinden! " dedi.

O da, pıhtılaşmış kan gibi birşey çıkarıp attı.

Yine, biri öbürüne:

" Rahmet ve re'fet doldur! " dedi.

Bundan sonra, Peygamberimiz aleyhisselâm; küçüklere karşı son derecede şefkatli, büyüklere karşı son derece merhametli oldu. 425

--------------------------------------------------

425. Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 5, s. 139, Ebu Nuaym, Delâilü'n-nübüvve, c. 1, s. 219-220, Heysemî, Mecmau'z-zevâid, c. 8, s. 222-223, Suyutî, Hasaisü'l-kübrâ, c. 1, s. 160-161, Alâuddin Ali, Kenzu'l-ummâl, c. 12, s. 400-401.