Hazret-i Hamza'nın Müslüman olduğu ve Müslümanların sayılarının günden güne arttığının görüldüğü sıralarda idi58 ki; içlerinde Ebu Cehil de bulunan, 59 Kureyş müşriklerinin ileri gelenleri, bir gün toplantı yaptlar60 ve:

" Muhammed'in işi yaygınlaştı, işlerimizi karıştırdı 161

Sihirde, kehanette, şiirde en bilgiliniz kim ise araştırın da, 62 topluluğumuzu dağıtan, işimizi karıştıran, dinimizi ayıplayan63 şu adamın yanına vanp kendisiyle bir konuşsun;64 üzerinde direndiği şeyle ne yapmak istediğine bir baksın! 65 Onun haberini bize getirsin! 66 Buna da, Utbe b. Rebia'dan daha uygun bir kimse bilemiyoruz" dediler. 67

O sırada Utbe b. Rebia müşriklerin yanında bulunuyor, Peygamberimiz aleyhisselâm da toplantı yerine yakın bir tarafta yalnız başına oturuyordu. 68

Utbe b. Rebia:

" Vallahi, ben şiir, kehanet ve sihrin her çeşidini işitmiş ve bunlar hakkındaki bilgilere vukuf hâsıl etmiş bulunuyorum. Bana, bunların gizli, kapalı kalan bir tarafı yoktur! 69

Ey Kureyş cemaatı! Ben kalkıp Muhammed'in yanına varayım. Onunla konuşayım.

Kendisine bazı şeyler teklif edeyim.

Teklif edeceğim şeylerden hangisini kabul ederse, istediğini kendisine veririz.

Belki artık bizimle uğraşmaktan vazgeçer! " dedi.

Müşrikler:

" Olur, ey Ebu'l-Velid! Kalk, onun yanına var, kendisiyle konuş! " dediler.

Utbe hemen kalktı, Peygamberimiz aleyhisselâmın yanına varıp oturdu ve:

" Ey kardeşimin oğlu! Sen de biliyorsun ki; kabile içinde, şeref ve soyca aramızda üstün bir mevki desin.

Fakat, kavminin başına büyük bir iş, bir gaile getirdin!

Onunla, onların topluluklarını dağıttın!

Onunla, onların akıllarını akılsızlık saydın!

Onunla, onların ilahlarını ve dinlerini ayıpladın!

Onunla, onların babalarından gelip geçmiş olanları tekfir ettin! 70

Ey Muhammed! Sen mi daha hayırlısın? Yoksa Hâşim mi daha hayırlı771

Ey Muhammed! Sen mi daha hayırlısın? Yoksa Abdulmuttalib mi daha hayırlı?

Sen mi daha hayırlısın? Yoksa Abdullah mı daha hayırlı?" diye sordu.

Peygamberimiz aleyhisselâm, Utbe'nin bu sorularına hiç karşılık vermedi, sustu. 72

Utbe:

" Eğer bunların senden daha hayırlı olduğunu kabul ediyorsan, bunlar senin ayıplamakta olduğun ilahlara tapıyorlardı!

Yok, eğer sen onlardan hayırlı olduğunu sanıyorsan, konuş! Bu yoldaki sözünü de dinleyelim?

Biz hiçbir zaman kavmine senden daha uğursuz ve ağır gelen birşey görmedik.

Topluluğumuzu dağıttın! İşimizi karıştırdın! Araplar içinde bizi rezil ettin!

Kureyşliler içinde bir sihirbaz, bir kâhin türemiş! ' dedirttin!

Vallahi, biz kılıçlarımızla birbirimizi yok etmeye kalkacağımız, çığlık kopanlacak andan başkasını bekleyemiyoruz! 73

Gel, sen beni dinle:

Sana bazı şeyler teklif edeceğim!

Onların üzerinde dur! Düşün! Belki onlardan bazısını kabul etmek işine gelir" dedi.

Peygamberimiz aleyhisselâm:

" Söyle ey Ebu'l-Velid! Dinliyorum" buyurdu.

Utbe:

" Ey kardeşimin oğlu! Eğer sen getirdiğin bu işle mal elde etmek istiyorsan, sen malca en zenginimiz oluncaya kadar, mallarımızdan senin için mal toplayalım.

Eğer sen bununla şeref ve şan kazanmak istiyorsan, seni üzerimize seyyid yapalım ve sensiz hiçbir işe karar vermeyelim.

Eğersen bununla kral olmak istiyorsan, seni kendimize kral yapalım.

Eğer bu sana gelen şey, sana görünüp de kendinden uzaklaştırmaya güç yetiremediğin bir tâbi' cin işi ise, seni tedavi ettirelim? Seni ondan kurtarıncaya kadar, mallarımızı bu uğurda saçarcasına harcayalım? Tedavi edilinceye kadar tâbi' cinin adama sataşıp durduğu olabilir! " dedi.

Utbe sözlerini bitirinceye kadar Peygamberimiz aleyhisselâm onu dinledi ve:

" Ey Ebu'l-Velid! Söyleyeceklerini, söyleyip bitirdin mi?" diye sordu.

Utbe " Evet" deyince, Peygamberimiz aleyhisselâm:

" Sen de, şimdi beni dinle! " buyurdu.

Utbe " Öyle yapayım" dedi.

Peygamberimiz aleyhisselâm, Besmele çekerek Fussilet sûresini okumaya başladı.

Utbe de, susup, iki elini arkasından yere dayayıp onu dinledi.

Peygamberimiz aleyhisselâm, Fussilet sûresinin secde âyeti olan 37. âyetini de okuyup secde ettikten sonra:

" Ey Ebu'l-Velid! Hiç işitmediğini dinlemiş bulunuyorsun!

Artık işte sen, işte o! " buyurdu.

Bundan sonra, Utbe kalkıp arkadaşlarının yanına varırken, arkadaşları birbirlerine:

" Allah'a and içeriz ki; Ebu'l-Velid, size, buradan gidişinden başka bir yüzle geldi! " dediler.

Gelip yanlarına oturduğu zaman, Utbe'ye:

" Ey Ebu'l-Velid! Arkanda ne haber var?" diye sordular.

Utbe:

" Arkamdaki haber; vallahi, ben şimdiye kadar bir benzerini daha işitmemiş olduğum bir sözü işitmiş bulunuyorum.

Vallahi, o ne şiirdir, ne sihirdir, ne de kehânettir!

Ey Kureyş cemaatı! Gelin, beni dinleyin!

Siz bu işi bana bırakın. Şu adamı, üzerinde durduğu şeyle başbaşa bırakın! Siz aradan çekilin! Ondan uzak durun!

Vallahi, kendisinden dinlemiş olduğum söz, büyük bir haber olacaktır!

Eğer onu Araplar öldürürlerse, sizden başkasıyla onun hakkından gelmiş olursunuz.

Eğer o Araplara hakim olursa, onun hakimiyeti sizin hakimiyetiniz, onun kudret ve şerefi sizin kudret ve şerefiniz demektir.

Siz böylece, onun sayesinde, insanların en mutlusu olursunuz! 74

Ey kavmim! Gelin, bugün bana itaat edip sözümü dinleyin de, sonra tek bana isyan edin! " dedi. 75

Kureyşliler:

" Vallahi, ey Ebu'l-Velid! O, seni de diliyle sihirlemiş! " dediler.

Utbe:

" Bu, benim onun hakkındaki görüşümdür. Siz nasıl istiyorsanız öyle yapın! " dedi. 76

Utbe'nin, Kureyş müşriklerine " Muhammed 'Onlar bu beyandan sonra yine imandan yüz çevirirlerse, 'Âd ve Semûd'u çarpan yıldırım gibi, size de bir azabın gelip çatabileceğini hatırlatırım' de! ' dediği zaman, ağzını elimle tutarak, daha fazla okumaması için, kendisine akrabalık adına and verdim. Çünkü, Muhammed birşey söylediği zaman hiç yalanlanmadığını bildiğim için, üzerinize azab ineceğinden korktum" dediği de rivayet edilir. 77

-------------------------------------

58. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 1, s. 313, İbn Seyyid, Uyûnu'l-eser, c. 1, s. 105, Zehebî, Târîhu'l-islâm, s. 157-158.

59. Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 202-203, Zemahşerî, Keşşaf, c. 3, s. 448, Fahru'r-Râzî, Tefsir, c. 27, s. 111, Kurtubî, Tefsîr, c. 15, s. 338, Zehebî, Târîhu'l-islâm, s. 158.

60. İbn Ebi Şeybe, Musannef, c. 14, s. 295, Ebu Nuaym, Delâilü'n-nübüvve, c. 1, s. 230, Beyhakî, Delâil, c. 2, s. 203, Zemahşerî, Keşşaf, c. 3, s. 448, Fahru'r-Râzî, c. 27, s. 111, Ebu'l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, c. 1, s. 201 , Kurtubî, c. 15, s. 338, Zehebî, s. 158, Ebu'l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 3, s. 62.

61. Zemahşerî, Keşşaf, c. 3, s. 448, Fahru'r-Râzî, c. 27, s. 111.

62. İbn Ebi Şeybe, Musannef, c. 14, s. 295, Ebu Nuaym, Delâil, c. 1 , s. 230, Beyhakî, Delâil, c. 2, s. 203, Zemahşerî, c. 3, s. 448, Fahru'r-Râzî, c. 27, s. 111, Ebu'l-Ferec, c. 1, s. 201, Kurtubî, c. 15, s. 338, Zehebî, s. 158, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 62.

63. İbn Ebi Şeybe, Musannef, c. 14, s. 295, Ebu Nuaym, Delâil, c. 1, s. 230, Ebu'l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, c. 1, s. 201, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 62, Halebî. c. 1, s. 486.

64. İbn Ebi Şeybe, Musannef, c. 14, s. 295, Ebu Nuaym , c. 1, s. 230, Beyhakî, Delâil, c. 2, s. 203, Zemahşerî, c. 3, s. 448, Fahru'r-Râzî, c. 27, s. 111, Ebu'l-Ferec, c. 1, s. 201, Kurtubî, c. 15, s. 338, Zehebî, s. 158, 62, Halebî, c. 1, s. 486.

65. Ebu Nuaym, Delâil, c. 1, s. 230, Ebu'l-Ferec, c. 1 , s. 201, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 62, Halebî, c. 1 , s. 486.

66. Zemahşerî, c. 3, s. 448, Beyhakî, c. 2, s. 203, Fahru'r-Râzî, c. 27, s. 111, Kurtubî, c. 15, s. 338, Zehebî, s. 158.

67. İbn Ebi Şeybe, c. 14, s. 295, Ebu Nuaym , c. 1, s. 230, Ebu'l-Ferec, c. 1, s. 201, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 92.

68. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre. c. 1, s. 313.

69. Beyhakî, c. 2, s. 203, Zemahşerî, c. 3, s. 448, Fahru'r-Râzî, c. 27, s. 111, Kurtubî, c. 15, s. 338, Zehebî, s. 158.

70. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 1, s. 313, İbn Seyyid, Uyûnu'l-eser, c. 1, s. 105, Zehebî, Târîhu'l-islâm, s. 158, Ebu'l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 3, s. 63, Halebî, İnsânu'l-uyûn, c. 1, s. 486.

71. İbn Ebi Şeybe, Musannef, c. 14, s. 295, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 203, Zemahşerî, Keşşaf, c. 3, s. 448, Fahru'r-Râzî, Tefsîr, c. 27, s. 111, Kurtubî, Tefsîr, c. 15, s. 338, Zehebî, Târîhu’l-islâm , s. 158.

72. İbn Ebi Şeybe, Musannef, c. 14, s. 295-296, Ebu Nuaym , Delâilü'n-nübüvve, c. 1, s. 230, Beyhakî, Delâil, c. 2, s. 203, Zemahşerî, c. 3, s. 448, Fahru'r-Râzî, c. 27, s. 111, Ebu'l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, c. 1, s. 201, Zehebî, Târîh, s. 158, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 62, Halebî, c. 1, s. 486.

73. İbn Ebi Şeybe, Musannef, c. 14, s. 296, Ebu Nuaym, Delâil, c. 1, s. 230-231, Ebu'l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, c. 1. S. 201 , Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 62.

74. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 1, s. 313-314, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 204-206, Kurtubî, Tefsîr, c. 15, s. 338-339, İbn Seyyid, Uyûnu'l-eser, c. 1, s. 105-106, Zehebî, Târîhu'l-islâm, s. 158-160, Ebu'l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 3, s. 63-64, Halebî, İnsânu'l-uyûn, c. 1, s. 487.

75. Ebu Nuaym, Delâilü'n-nübüvve, c. 1, s. 233-234, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 205, Zehebî, Târîhu'l-islâm, s. 160, Ebu'l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 3, s. 64.

76. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 1, s. 314, Beyhakî, Delâil, c. 2, s. 205-206, Kurtubî, Tefsîr, c. 15, s. 338-339, İbn Seyyid, Uyûnu'l-eser, c. 1, s. 106, Zehebî, Târîhu'l-islâm, s. 160, Ebu'l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 3, s. 64, Halebî, İnsânu'l-uyûn, c. 1, s. 487.

77. Beyhakî, Delâil, c. 2, s. 203, Kurtubî, Tefsîr, c. 15, s. 339, Zehebî, Târîh, s. 160, Ebu'l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 3, s. 63.