Kureyş müşrikleri, bir gün, Peygamberimiz aleyhisselâmdan bir mucize getirmesini istediler.

Peygamberimiz aleyhisselâm, onlara:

" Size hangi şeyi getirmemi istiyorsunuz?" diye sordu.

Müşrikler:

" Safa tepeciğini bizim için altın yap! " dediler.

Peygamberimiz aleyhisselâm:

" Ben bunu yaparsam, beni tasdik eder, doğrular mısınız?" diye sordu.

Müşrikler:

" Evet! Tasdik ederiz! Vallahi, sen bunu yaparsan, muhakkak, topyekün sana tâbi oluruz! 358

Eğer senin söylediklerin hak ve gerçekse ve bizim iman etmemiz seni sevindirecekse, haydi, Safa tepeciğini bizim için altına çevir! 359

Safa tepeciğini bize altın yapması için Rabbine dua et! Biz de sana iman edelim! " dediler.

Peygamberimiz aleyhisselâm, onlara:

" Dediğinizi yapar mısınız?" diye sordu.

Kureyş müşrikleri:

" Evet! Yaparız! " dediler. 360 Yemin de ettiler. 361

Bunu isteyenler, Kureyş müşriklerinden:

Nadr b. Haris,

Ümeyye b. Halef,

Ebu Cehil Amr b. Hişam idi. 362

Bunun üzerine, Peygamberimiz aleyhisselâm Yüce Allah'a dua etti. 363

Cebrail aleyhisselâm gelip: 364

" Yâ Muhammed! 365 Yüce Rabbin sana selam ediyor ve:

'İstersen, onlar için, Safa tepeciğini altın yapayım.

Fakat, bundan sonra onlardan kim küfre kalkışırsa, işte o zaman, Ben onları muhakkak ki âlemlerden hiçbirisini azaplandırmadığım bir azapla azaba uğratırım! 366

İstersen, istediklerini yerine getirmeyeyim de, 367 kendilerine tevbe ve rahmet kapısını açık tutayım?' buyuruyor" dedi. 363

Rahmetenli'l-âlemîn olan Peygamberimiz aleyhisselâm:

" Hayır! Safâyı altın yapıp da, onları azaba çarpma! 369

Bilakis, onlara tevbe ve rahmet kapısını açıktut! 370 Tevbekâr oluncaya kadar, onları bırak! " diyerek dua etti. 371

Süheylî'nin İbn İshak'tan nakline göre; müşrikler de, korkarak, bu yoldaki isteklerinden vazgeçtiler. 372

Peygamberimiz aleyhisselâmdan istemiş oldukları şey için, " İstemiyoruz! " dediler. 373

İşte:

" Bizi, (Kureyşilere) âyetler (mucizeler) göndermemizden alıkoyan, ancak, öncekilerin onları yalanlamış olduklarıdır.

Biz, Semûd'a, gözleri göre göre o dişi deveyi verdik de, (onu öldürdüler ve) bu yüzden kendilerine yazık ettiler!

Halbuki, Biz âyetleri (azab ve helak etmek için değil), ancak (âhiret azabından) korkutmak için göndeririz" (İsrâ: 59) mealindeki âyetin bunun üzerine nazil olduğu rivayet edildiği gibi;374

" Allah'a, yeminlerinin bütün hızıyla and ettiler ki, eğer kendilerine bir âyet (bir mucize) gelirse, her halde iman edecekler! De ki: 'Âyetler, ancak Allah'ın nezdindedir. ' O geldiği zaman da, onların, muhakkak, yine iman etmeyeceklerinin farkında değil misiniz?" (En'am: 109) mealindeki âyetin de bunun üzerine nazil olduğu rivayet edilir. 375

-------------------------------------

358. İbn İshak, Kitâbu'l-mübtedâ ve'l-meb'as, c. 5, s. 255, Taberî, Tefsir, c. 7, s. 312, Vâhidî, Esbâbü'n-nüzûl, s. 150

359. Taberî, Tefsîr, c. 15, s. 108, Suyûtî, Dürru'l-mensur, c. 4, s. 190

360. Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 242, Hâkim, Müstedrek, c. 2, s. 314, Ebu'l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 3, s. 53, Suyûtî, Dürru'l-mensur, c. 4, s. 190.

361. Taberî, Tefsîr, c. 7, s. 312, Halebî, İnsânu’l -Uyûn, c. 1, s. 497

362. Belâzurî, Ensâbu'l-esrâf, c. 1, s. 142

363. İbn İshak, Kitâbu'l-mübtedâ ve'l-meb'as, c. 5, s. 255, Ahmed b. Hanbel, c. 1, s. 242, Taberî, Tefsîr, c. 7, s. 312, Hâkim , Müstedrek, c. 2, s. 314, Vâhidî, Esbâbü'n-nüzûl, s. 150, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 52, Suyûtî, c. 4, s. 190, Halebî, c. 1, s. 496

364. İbn İshak, c. 5, s. 255, Ahmed b. Hanbel, c. 1, s. 242, Taberî, c. 7, s. 312, c. 15, s. 108, Hâkim, c. 2, s. 314, Vâhidî, s. 150, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 272 Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 52, Suyûtî, c. 4, s. 190.

365. Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 272

366. Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 242, Hâkim, Müstedrek, c. 2, s. 314, Ebu'l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 3, s. 52, Heysemî, Mecmau’z-zevâid, c. 7, s. 50, Suyûtî, Dürru'l-mensûr, c. 4, s. 190, Halebî, İnsânu’l-uyûn, c. 1, s. 497

367. Halebî, İnsânu’l-uyun, c. 1, s. 497.

368. Ahmed b. Hanbel, c. 1, s. 242, Hâkim, c. 2, s. 314, Vâhidî, Esbâbü'n-nüzûl, s. 150, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 272, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 52, Suyûtî, c. 4, s. 190, Halebî, c. 1, s. 497.

369. Halebî, İnsânu’l-uyun, c. 1, s. 497.

370. Ahmed b. Hanbel, c. 1, s. 242, Hâkim, c. 2, s. 314, Beyhakî, c. 2, s. 272, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 52, Suyûtî, c. 4, s. 190, Halebî, c. 1, s. 497.

371. İbn İshak, c. 5, s. 255, Taberî, Tefsîr, c. 7, s. 312, Vâhidî, Esbâbü'n-nüzûl, s. 150.

372. Süheylî, Ravdu'l-ünüf, c. 3, s. 153-154.

373. Beyhakî, Delâil, c. 2, s. 272.

374. Taberî, Tefsîr, c. 15, s. 108, Hâkim , c. 2, s. 362, Fahru'r-Râzî, Tefsîr, c. 20, s. 234, Ebu'l-Fidâ, Tefsîr, c. 3, s. 47, Hâzin, Tefsîr, c. 3, s. 169, Suyûtî, c. 4, s. 190.

375. Taberî. c. 7. s. 312. Vâhidî. Esbâbü'n-nüzûl. s. 150.