Peygamberimiz aleyhisselam sahabileriyle bitlikte Uhud boğazında bulundukları sırada, Hazret-i Ali kalkanına Mihras suyundan doldurup Peygamberimiz aleyhisselama getirdi. 420

Peygamberimiz aleyhisselam o suyun rengi ve tadı bozuk olduğu, 421 onda bir koku da hissettiği için, ondan içmedi. Yüzünün kanı onunla yıkandı ve başına da o sudan döküldü. 422

O sırada, Kureyş müşriklerinden Halid b. Velid'in kumandası altındaki atlı423 bir topluluk Uhud kayalıklarına doğru çıkmaya başlayınca, 424 Peygamberimiz aleyhisselam:

" Allah'ım! Onları üstümüzde bulundurma! " diyerek, onlara bu imkânı vermemesini Allah'tan diledi. 425

Hazret-i Ömer ile bazı Müslümanları onlara doğru dönderdi. 426

Onlar, attıkları taşlaria, 427 oklarla müşrikleri geri çevirdiler. 428 Dağdan indirdiler. 429 Rivayete göre; müşrikler dağa çıkmaya başlayınca, Peygamberimiz aleyhisselam Sa'd b. Ebi Vakkas'a:

" Geri çevir şunları! " buyurmuştu.

Sa'd b. Ebi Vakkas:

" Yanımda bir tek okum var. Onları bir tek okumla nasıl gerileteyim?" dedi.

Peygamberimiz aleyhisselam emrini üç kere tekrarlayınca, Sa'd b. Ebi Vakkas ok çantasındaki bir tek oku alıp müşriklere attı ve onlardan birisini öldürdü.

Sa'd b. Ebi Vakkas derki:

" Sonra ok çantama elimi sokup bir ok aldım ki, onun atmış olduğum ok olduğunu tanıdım. Onu attım, bir adam daha öldürdüm!

Sonra bir ok daha aldım ki, onun da atmış olduğum ok olduğunu tanıdım. Onu da atıp bir adam daha öldürdüm.

Bunun üzerine müşrikler oldukları yerlerinden aşağı inmek zorunda kaldılar.

Kendi kendime:

'Bu, mübarek bir oktur! ' dedim. Onu hep ok çantamda bulundurdum."

Bu ok, Sa'd b. Ebi Vakkas'ın Vefâtına kadar kendisinin yanında, Vefâtından sonra da oğullarının yanında kaldı. 430

Müşrikleri dağdan indiren Müslümanlar arasında Ebu'd-Derdâ da gösterdiği yararlılıkla Peygamberimiz aleyhisselamın hoşnutluğunu kazanmış bulunuyordu. 431

-------------------------------------

420. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 90-91, Vâkıdî, Megâzî, c. 1, s. 249, İbn Sa’d, Tabakâtül-kübrâ, c. 2, s. 48, Taberî, Târîh, c. 2, s. 20, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 3, s. 215, İbn Esîr, Kâmil, c. 2, s. 157, İbn Seyyid, Uyünu'l-eser, c. 2, s. 15, Ebu'l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 4, s. 35-36.

421. Vâkıdı. c1, s. 249.

422. İbn İshak, c. 3, s. 90-91, Taberî, c. 3, s. 20, Beyhakî, c. 3, s. 215, İbn Seyyid, c. 2, s. 15, Ebu'l-Fidâ, c. 4, s. 35-36.

423. İbn İshak, c. 3, s. 91, Ebu'l-Fidâ, c. 4, s. 36.

424. İbn İshak, c. 3, s. 91, Taberî, c. 3, s. 21, Ebu'l-Fidâ, c. 4, s. 36.

425. İbn İshak, c. 3, s. 91, Vâkıdî, 11 , s. 295, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 88, Taberî, c. 3, s. 21, Beyhakî, c. 3, s. 238, İbn Esîr, c. 2, s. 159, İbn Seyyid, c. 2, s. 15, Zehebî, Siyeru a'lâmi'n-nübelâ, c. 2, s. 244, Ebu'l-Fidâ, c. 4, s. 36.

426. İbn İshak, c. 3, s. 91, Taberî, c. 3, s. 21.

427. Taberî, c. 3, s. 21.

428. İbn Kayyım, Zâdu'l-mead, c. 2, s. 106.

429. İbn İshak, c. 3, s. 91, Taberî, c. 3, s. 21.

430. İbn Kayyım, Zâdu'l-mead, c. 2, s. 106.

431. Zehebî, Siyeru a'lâmi'n-nübelâ, c. 2, s. 244.