Peygamberimiz aleyhisselamın vefâtıyla sonuçlanan hastalığı sırasında namaz vakti gelmiş, ezan da okunmuş bulunuyordu. 236

Peygamberimiz aleyhisselam:

" İnsanlar namazı kıldılar mı?" diye sordu.

" Hayır yâ Rasûlallah! Seni bekliyorlar! " dediler.

Peygamberimiz aleyhisselam, tekrar:

" Öyleyse, benim için leğene su koyunuz! " buyurdu.

Leğene su koydular, gusledip yıkandı. Ayağa kalkmaya davranırken bayıldı.

Sonra ayıldı ve yine:

" İnsanlar namazı kıldılar mı?" diye sordu.

" Hayır yâ Rasûlallah! Seni bekliyorlar! " dediler.

Peygamberimiz aleyhisselam, yine:

" Benim için leğene su koyunuz! " buyurdu.

Oturup gusletti. Sonra ayağa kalkmaya davranınca yine bayıldı.

Sonra ayıldı.

Yine:

" İnsanlar namazı kıldılar mı?" diye sordu.

" Hayır yâ Rasûlallah! Seni bekliyorlar! " dediler.

Peygamberimiz aleyhisselam:

" Benim için leğene su koyunuz! " buyurdu, tekrar oturup guslettikten sonra kalkmaya davrandı, yine bayıldı, sonra ayıldı.

Ayılınca:

" İnsanlar namazı kıldılar mı?" diye sordu.

" Hayır yâ Rasûlallah! Seni bekliyorlar! " dediler.

O sırada Müslümanlar, Mescidde Peygamberimiz aleyhisselamı yatsı namazına bekleyip duruyorlardı. 237

Peygamberimiz aleyhisselam, namaz kıldırmaya kendisinde takat bulamayınca:

" Ebu Bekir'e söyleyiniz de, insanlara namazı kıldırsın! " buyurdu.

Hazret-i Âişe:

" Yâ Rasûlallah! Ebu Bekir yufka yürekli, 238 zayıf, ince sesli, Kur'ân okurken çok ağlayan bir zâttır! 239

Ağlamaktan, sesini işittiremez!

Senin makamına durup da insanlara namaz kıldırmaya dayanamaz! 240

Ömer'e emret de, insanlara namazı o kıldırsın! " buyurdu. 241

Hazret-i Âişe, Hazret-i Hafsâ'ya:

" Sen de Resûlullaha:

'Ebu Bekir senin makamında durursa, ağlamaktan, kıraatini insanlara işittiremez!

Ömer'e emret de, insanlara namazı o kıldırsın! ' de! " dedi.

Hazret-i Hafsâ da Peygamberimiz aleyhisselama böyle söyleyince, 242 Peygamberimiz aleyhisselam ona:

" Sus! 243 Muhakkak ki, sizler de Yusuf (aleyhisselam)ın sahibeleri takımından kadınlar gibisinizdir. 244

Ebu Bekir'e söyleyiniz diyorum! Namazı insanlara o kıldırsın! " buyurdu.

Hazret-i Hafsâ'nın Hazret-i Âişe'ye canı sıkıldı ve:

" Zaten senden bana hayır gelecek değildi ya! " dedi. 245

Hastalığın baygınlığı geçince, Peygamberimiz aleyhisselam Hazret-i Âişe'ye:

" İnsanlara namazı kıldırması için Ebu Bekir'e söyledin mi?" diye sordu.

Hazret-i Âişe:

" Yâ Rasûlallah! Ebu Bekir hem yufka yürekli, hem de insanlara sesini işittiremeyecek derecede ince, zayıf sesli bir adamdır!

Ömer'e emir buyursaydınız ya! " dedi.

Peygamberimiz aleyhisselam:

" Muhakkak ki, sizler de Yusuf (aleyhisselam)ın sahibeleri takımından kadınlar gibisinizdir!

Ebu Bekir'e söyleyiniz, insanlara namazı o kıldırsın! " buyurdu.

Hazret-i Âişe:

" Vallahi, ben böyle söylemekle bu işin babam Ebu Bekir'e verilmesinden vazgeçirmek istemiştim!

Çünkü kendi kendime diyordum ki, 'Resûlullah aleyhisselamın makamında duracak kimseyi halk hiçbir zaman sevemeyecek! Çünkü, vuku bulacak her hadisede onu uğursuz sayacaklardır! '

Bunun için, bu işin babama verilmesinden vazgeçirmek istemiştim! " demiş; 246 Hazret-i Ebu Bekir'in imam olmaması için Peygamberimiz aleyhisselama iki-üç kere müracaat edişinin böyle düşünmesinden ve sanmasından ileri geldiğini açıklamıştır. 247

Peygamberimiz aleyhisselam, namazı kıldırması için Hazret-i Ebu Bekir'e adam gönderdi.

Adam:

" Resûlullah aleyhisselam insanlara namazı kıldırmanı sana emretti! " dedi.

Hazret-i Ebu Bekir:

" Ey Ömer! İnsanlara namazı sen kıldır! " dedi.

Hazret-i Ömer:

" Buna sen daha lâyıksın! " dedi. 243

Bunun üzerine Hazret-i Ebu Bekir, Peygamberimiz aleyhisselamın mihrabına geçti. Geçince, kendisini ağlama tuttu. Ağlaya ağlaya mihrabdan ayrıldı.

Arkasındaki cemaat de Peygamberimiz aleyhisselamı önlerinde bulamadıkları için ağlaştılar.

Hazret-i Ebu Bekir'in durumunu Peygamberimiz aleyhisselama haber vermek ve cemaate namazı kimin kıldıracağını öğrenmek üzere müezzini gönderdiler.

O sırada Peygamberimiz aleyhisselam baygın bir halde bulunuyordu.

Peygamberimiz aleyhisselamın zevcesi Hazret-i Hafsâ:

" Resûlullah aleyhisselam ayılıncaya kadar Ömer'e söyleyiniz de, namazı kıldırsın! " dedi. 249

Abdullah b. Zem'a gidip cemaat arasında Hazret-i Ebu Bekir'i göremeyince, Hazret-i Ömer'e:

" Kalk ey Ömer! İnsanlara namazı kıldır! " dedi. 250

Hazret-i Ömer, cemaate namazı kıldırmaya durdu.

Peygamberimiz aleyhisselam ayılıp Hazret-i Ömer'in namaz tekbirlerini işitince:

" Tekbirinin sesini işittiğim kimdir?251 Ömer'in sesi değil mi bu?" diye sordu. 252

Peygamberimiz aleyhisselamın zevceleri: 253

" Evet yâ Rasûlallah! 254 Ömer b. Hattab'ın sesidir!

Müezzin gelip Ebu Bekir'in ağlamak yüzünden mihrabdan ayrıldığını ve cemaate namazı kıldırması için Peygamber aleyhisselamın birisine emir buyurmasını istediklerini söylediler.

Hafsâ da, 'Ömer'e söyleyiniz de insanlara namazı kıldırsın! ' dedi, " dediler.

Peygamberimiz aleyhisselam:

" Muhakkak ki, sizler de Yusuf aleyhisselamın sahibeleri takımından kadınlar gibisinizdir! 255

Ebu Bekir nerede?

İşin böyle olmasına ne Allah, ne de Müslümanlar razı olur!

İşin böyle olmasına ne Allah, ne de Müslümanlar razı olur! 256

Hayır! Hayır! Hayır! 257

İbn Ebi Kuhâfe nerede? İbn Ebi Kuhâfe nerede?

İnsanlara namazı İbn Ebi Kuhâfe kıldıracaktır! 258

Ebu Bekir'e söyleyiniz! İnsanlara namazı kıldırsın!

Peygamberin vekil bırakmadığına, insanlar itaat eder mi hiç?! " buyurdu. 259

Hazret-i Hafsâ:

" Yâ Rasûlallah! Hasta olunca mihraba ne için Ebu Bekir'i geçirdin?" diye sorunca, Peygamberimiz aleyhisselam:

" Onu mihraba ben geçirmiş değilim, fakat Allah geçirmiştir! " buyurdu. 260

-------------------------------------

236. Buhârî, c. 1, s. 162.

237. İbn Sa'd, Tabakât, c. 2, s. 218, Ahmed, Müsned, c. 2, s. 52-53, Buhârî, Sahih, c. 1, s. 168, Müslim , Sahîh, c. 1, s. 311.

238. Zührî, Megâzî, s. 132, Abdurrezzak, Musannef, c. 5, s. 432-433, İbn Sa'd, c. 2, s. 217, Buhârî, c. 1, s. 165.

239. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 4, s. 301, İbn Sa'd, c. 2, s. 219.

240. Mâlik, Muvatta', c. 1, s. 170, Buhârî, c. 1, s. 165.

241. İbn Sa'd, c. 2, s. 217, Buhârî, c. 1, s. 165.

242. Mâlik, c. 1, s. 171, İbn Sa'd, c. 3, s. 180, Buharî, c. 1, s. 165.

243. Buhârî, Sahih, c. 1, s. 165.

244. Abdurrezzak, Musannef, c. 5, s. 473, İbn Sa'd, Tabakât, c. 2, s. 217, Buhârî', c. 1, s. 165, Müslim, c. 1, s. 314.

245. İbn Sa’d, c. 3, s. 180, Buhârî, c. 1, s. 165, Belâzurî, Ensâb, c. 1, s. 556.

246. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 4, s. 303, İbn Sa'd, c. 2, s. 219.

247. Zührî, Megâzî, s. 132, Abdurrezzak, c. 5, s. 433, İbn Sa'd, c. 2, s. 217, Buhârî, c. 5, s. 140, Müslim, c. 1, s. 313.

248. İbn Sa'd, Tabakât, c. 2, s. 218, Buhârî, Sahîh. c. 1, s. 168, Müslim, Sahîh, c. 1 , s. 312.

249. İbn Sa'd, c. 2, s. 221.

250. İbn Sa'd, c. 2, s. 220, Ahmed, Müsned, c. 4, s. 322.

251. İbn Sa'd, c. 2, s. 221.

252. Zührî, Megâzî, s. 132, Abdurrezzak, Musannef, c. 5, s. 432.

253. İbn Sa'd, c. 2, s. 221.

254. Zührî, Megâzî, s. 132, Abdurrezzak, Musannef, c. 5, s. 432.

255. İbn Sa'd, Tabakât, c. 2, s. 221.

256. Zührî, s. 132, İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 4, s. 302-303, Ebu Dâvud, c. 4, s. 215.

257. İbn Sa'd, c. 2, s. 220, Belâzurî , Ensâb, c. 1, s. 554.

258. İbn Sa'd, c. 2, s. 220.

259. İbn Sa'd, c. 2, s. 221.

260. İbn Abdi Rabbih. Ikdu'l-ferîti. c. 4. s. 256.