Abdurrahman b. Avf der ki:

" Resûlullah aleyhisselam vakıf hurmalıklarına doğru çıkıp gidince, kendisini takip ettim.

Resûlullah aleyhisselam, hurmalığa girer girmez, kıbleye yöneldi ve secdeye kapandı! Secdeyi o kadar uzattı ki, Azîz ve Celîl olan Allah'ın secdede onun ruhunu kabzettiğini sandım!

Bakmak için yakınına varıp oturdum.

Resûlullah aleyhisselam secdeden başını kaldırdı ve:

'Kim o?' diye sordu.

'Abdurrahman! ' dedim.

'Ey Abdurrahman! Senin burada ne işin var?' diye sordu.

'Yâ Rasûlallah! Sen secdeye kapandın, bir kere secde ettin. Yüce Allah'ın secdede ruhunu kabzetmiş olmasından korktum! ' dedim.

Resûlullah aleyhisselam:

'Cebrail aleyhisselam bana gelip:

'Azîz ve Celîl olan Allah, 'Sana salât getirene, Ben de salât getiririm. Sana selam verene, Ben de selam veririm! ' buyuruyor' dedi.

Bunun için, Yüce Allah'a şükrâne olarak secde ettim' buyurdu." 715

-------------------------------------

715. Ahmed, Müsned, c. 1, s. 191.